GFRAS zet netwerken op de agenda in Berlijn
Eind september vond in Berlijn de jaarlijkse bijeenkomst plaats van het Global Forum on Rural Advisory Services. Ik mocht er als ‘key note speaker’ een inleiding houden over energie in netwerken.
GFRAS zet netwerken op de agenda in Berlijn
Eind september vond in Berlijn de jaarlijkse bijeenkomst plaats van het Global Forum on Rural Advisory Services. Ik mocht er als ‘key note speaker’ een inleiding houden over energie in netwerken.
GFRAS wil voorlichting en advieswerk in landbouw en rurale ontwikkeling beter op de kaart zetten bij internationale organisaties en fora waar fondsen worden verdeeld. Landbouw is jarenlang uit de mode geweest maar beleeft sinds enkele jaren weer een opleving in de internationale belangstelling. Alleen is de onderzoekslobby veel beter georganiseerd, waardoor het meeste donorgeld naar het onderzoek ging, wat bepaald geen garantie is dat boeren daar iets mee opschieten.
Het begon met het ‘Neuchatel Initiative’: een groep kritische experts uit ontwikkelingswerk en de donorgemeenschap die ontevreden was over met name de Wereldbank die overal in de wereld het top-down “Training and Visit” systeem opdrong als voorwaarde voor leningen voor rurale ontwikkeling. In 2009 kwam er vaart in toen diverse donoren, waaronder de Bill & Mellinda Gates foundation, het mogelijk maakte om een secretariaat te bemensen. Ik was er bij toen in Assissi, Italië GFRAS werd opgericht.
Inmiddels zijn er in alle uithoeken van de wereld sub-netwerken van GFRAS gevormd, met EUFRAS voor Europa als laatste loot aan de stam, die nu in Berlijn ontstond. Naar de wereldwijde bijeenkomsten komen zo’n 150 mensen uit de hele wereld. Het is populair, er was een wachtlijst deze keer.
Maar zoals het gaat bij alle netwerken die professionaliseren: ook hier dreigt het spook van de fondsenwerving de spirit te verdringen. Zo’n netwerk begint steeds met bevlogen mensen die beweging willen. Dan komt er geld en een secretariaat. Voor je het weet zijn die arme mensen alleen nog bezig om fondsen te werven en de leden achter de broek te zitten voor hun bijdrage. Weg spirit.
Ik hoop dat mijn verhaal de energie weer wat heeft teruggebracht. Ik kreeg in elk geval veel positieve reacties. Er is echt een probleem met de manier waarop doorgaans projecten worden gecontracteerd en afgerekend. De donor wil vooraf precies weten waar het geld aan uitgegeven gaat worden, en wat dit dan concreet gaat opleveren. Daarmee wordt een project een productiemachine, die geen ruimte laat voor verrassingen. Netwerkprocessen zijn ontdekkingsreizen, en die moet je ook als zodanig in moet richten. Natuurlijk moet het netwerk ervoor zorgen dat geldschieters en andere betrokkenen er vertrouwen in houden dat het geld goed wordt besteed. Maar dat vraagt om ander instrumentarium dan gebruikelijk is in projectmanagement.
Mijn inleiding is op video gezet. De kwaliteit is matig maar het verhaal is wel goed te volgen.